Լիբերալ ժողովրդավարությունը գործում է ներկայացուցչական սկզբունքով։ Տեսականորեն այս հայեցակարգը հիմնված է մարդկանց և նրանց հետաքրքրությունների վրա: Սակայն վերջերս ավելի ու ավելի շատ է գրվում այս մոդելի ճգնաժամի մասին։ Հեղինակները ենթադրում են, որ ներկայացուցչական ժողովրդավարությունը չի կարողանում հասնել իր նպատակներին, չի կարողանում ներկայացնել քաղաքացիներին և պաշտպանել նրանց շահերը: Այս մոդելի ճգնաժամի համաշխարհային միտումը հստակ երեւում է Վրաստանի խորհրդարանի օրինակով։ Նախորդ հոդվածներում մենք քննարկել ենք խորհրդարանի դերը սոցիալական խնդիրների առնչությամբ: Այժմ կխոսենք այն մասին, թե ինչ կարող է անել և ինչ է անում բնական աղետների ժամանակ հասարակության ֆիզիկական անվտանգությունը պաշտպանելու համար:
Ինչու՞ պետք է ինձ մտահոգի/հետաքրքրի այս թեման:
Վերջերս Վրաստանում մի քանի տարերային աղետներ են տեղի ունեցել։ Ռաչայում և Գուրիայում սողանքների հետևանքով մարդիկ են զոհվել։ Հասարակության մեջ հարցեր կան՝ թե արդյոք պատասխանատու գերատեսչությունների արձագանքն արդյունավետ էր:
Մեր մեկնաբանությունը
Խորհրդարանը միայն մասամբ օգտագործեց իր ձեռքի տակ եղած մեխանիզմները՝ արձագանքելու Շովի և Գուրիայի աղետալի իրադարձություններին։ Նա չկարողացավ համարժեք արձագանքել զոհերի ընտանիքների մտահոգություններին։ Նման գործելակերպը կասկածի տակ է դնում պատասխանատու գերատեսչությունների վստահությունը և սպառնում բնական աղետների կանխարգելման մեխանիզմների կատարելագործմանը։
Ի՞նչ կարող էր անել խորհրդարանը։
Շովիի ողբերգության վերաբերյալ խորհրդարանը հարցապնդման կարգով լսեց ՆԳ նախարարին։ Մի քանի պատգամավորներ նաև անհատական հարցեր են ուղղել տարբեր գերատեսչություններին։ Սակայն խորհրդարանը չկիրառեց ամենակարեւոր մեխանիզմը՝ ժամանակավոր հանձնաժողովը, որը համակարգված կերպով կգնահատեր իրադարձությունները եւ կնախանշեր դրանց լուծման ուղիները տարբեր մակարդակներում։ Ընդդիմությունն էլ այլ մարտավարություն է ընտրել եւ պահանջում է ստեղծել «ժամանակավոր քննչական հանձնաժողով»։ Այնուամենայնիվ, փոքրամասնությունը, վկայակոչելով փորձագետների հետ խորհրդակցելու անհրաժեշտությունը, խնդրեց այս նախագիծը: Հարկ է նշել, որ "ժամանակավոր քննիչ հանձնաժողովը", ի տարբերություն "ժամանակավոր հանձնաժողովների", հարցը քննում է նեղ և նպատակ ունի բացահայտել կոնկրետ պաշտոնատար անձի պատասխանատվությունը, այլ ոչ թե Համալիր ուսումնասիրել հարցը:
Շովի ողբերգությունից կարճ ժամանակ անց բնական աղետը կրկնվեց Գուրիայում, խորհրդարանը ոչ մի կերպ չարձագանքեց այդ փաստին: Ամեն ինչ մնում է այնպես, ինչպես եղել է ողբերգությունից առաջ, ժողովրդի ներկայացուցիչները չեն օգտագործում իրենց ձեռքի տակ եղած մեխանիզմները երկրին վնասը կանխելու կամ գոնե նվազեցնելու համար։
Նյութը պատրաստվել է Հենրիխ Բյոլ հիմնադրամի Թբիլիսիի գրասենյակի ֆինանսավորմամբ՝ Հարավային Կովկասի տարածաշրջան՝ «Աջակցություն Վրաստանում ներառական և կոնսենսուսային քաղաքական միջավայրին» ծրագրի շրջանակներում։ Նյութում արտահայտված կարծիքները պատկանում են «Կոմենտար»-ին և կարող են չհամընկնել Հիմնադրամի տեսակետների հետ:
